"صُلـــح"، این ســلاحِ خـامــوش.. .

به نام خدا

و صُلح، آن اَبَر واژه ی مَهجور که کَسی سراغی از او نِمی گیرد مَگر از برای دستمایه ساختَن.. زیباست هنوز بر پیشانی کَتیبه، تاثیر گذار است هنوز بر گِرداگِردِ کَلام، مایه ی فَخر است، بَر بُلندای سَرسرای مِلَل نا مُتحّد و نا مُتعهّد.. . امّا چه سود از اینهمه کاربردِ بی مُحتوا. .. که جسمِ بی جان هم اگر می بود، به قَهرِ لَگدی بر زیر آن، و در حرکتها مُنجر به انجامِ کار می شُد شاید..

پُرکاربرد تَرین واژه یِ بی کاربرد، پوشِشِ سپیدیست بر تَنِ کُشتگان تاریخِ حالِ در استمرار .. . و کَفن، این رَدایِ آرامش، پیامِ گویا و واضِحیست از جهانِ مُردگان، و دَلیلِ مُدلّل و مُجلّلیست بر عَدمِ بکارگیریِ بموقع ثَمراتِ احتمالیِ آن پرنده ی پرّانِ خوشه چینِ(نِماد صُلح) دست آموز، که جُز به گردِ حَرم دروغینِ بلادِ دَسیسه، نمی گردد.. . دانه های آن سرای شاید، رنگینترند از خون انسانهای خُفته بر تالارِ بلا.. . آیا تعدَدِ پُشته هایِ انسانی و آن گورهای افراشته، به عینیت انجامیدنِ آن سوگندِ کُهَنِ شیطانی نیست؟!
که درعَصرِ اسارتِ مَغزهای مُنقَضی، براحتی نوشیدنِ آب و صَرفِ پاپ کُرنی قوام آمده، ما را به جان یکدگر افکنده و پیشرَویِ انسانِ نُوین، این بهترین ماشینِ خودساخته ی کُشتارِ اهریمنی را نظاره کُند.. و جَشنِ 6 میلیاردُمین سالِ تولّدِ زَمین را گرفته باشد و جانانه به ریشِمان خَندیده باشد که چه خوب و در کَمالِ توحُّش، گلوی هَم اقلیمِ خود را می دریم .. .
کوششِ عَبَثیست بَرادر، که به این زودیها به خود نمی آییم و همه روزه، غراماتِ سَنگینی را برای این خوابِ سَنگینتَر، می پردازیم.. .

متن الحاقی

نهایت کوته فکریست اگر گمان کُنیم، سکوتِ غریبِ خداوندِ صُلح، معنای سازش می دهد.. که او را به عَذابهای عَلیمَش نیز به گواهِ اعصارَ دورتَر، می شناسیم ،.. .

اگرچه او دیگر کودکانِ خطاکارِ امروز که ماییم را، به سبکِ گذشته تأدیب نمی کُند، امّا یقیناً تغییر در این رویه، ریشه در تغییراتِ احوالاتِ ما و عوامل زمینه ساز جرائِم غیر انسانی ما نیز داشته است. .. تَطبیقِ مُجازات، با جرائمِ جَدید شاید.. .،

و ما که دیگر مُشکلی، در قَبولِ مَعادِمان احساس نمی شَوَد.. و به چَندگانگی خدایان و شِرکِ خَفی و جَلی، آنچنان که سابقاً رایج بوده آلوده نیستیم، دور از ذهن نیست، اگر که حِساب و کتابِ قطعی ما براساسِ وَعده ها، بهمان زَمان موکول شده باشد (اُقبا) که در آنصورت، جای تأسّفِ بسیار دارد اگر به کیفیتی که خود، تصویر می نماید تعزیر شویم. .. که همانا لَطَماتی که متوجهِ روح باشند هَرگز ذرّه ای از آنرا جِسم، درک نخواهد کرد.. و طنابهای روز واپسین امّا، هرگز پاره نخواهند شد!

خدایِ ابراهیم، اهلِ خُلفِ وعده نَبود.. . امّا به مُجادله با وی، کَسی که تَمامِ وجودَش از (او) بود، تن می دهد.. تنها بدین منظور که به دوست گرامی خود بفهماند، انسانِ آنروزها، مُستوجبِ عذاب همان روزهاست و قرار هم نیست، تا همیشه ی خُدا اتفاقات، قابلِ پیشبینی و مُتِشابه باشد.. آن دسته گوشمالی ها، مثالِ تَلخی بود.. که تَلخی نَوَرزیم در آینده ای که ما زاده ی آنیم و صد اَفسوس، خاطراتِ ما در این زمینه، هَمیشه ضعیف بوده و تا دردی را، با جانِ عَزیزِو دست آموزِمان، لمس نکُنیم آنرا براحتی نخواهیم پذیرُفت...
مَخلَصِ کلام اینکه، فُرصت مُغتنمی، جهَتِ اِضمِحلالِ جَهانِ شَرمسارِ ما فرارسیده است که مُمکن است، انسانِ امروز در آن، به دَستِ خویش و با کمترین دَرصَدِ تَشابه با عذابهایِ کُهن، کُلیَّتِ خود را فَنا سازد که البته تَقدیر در این میان اثرِ خود را بَر آن، گذارده است.. گویی کِشمکشها قرار است، تا جایی که همچو قوم لوط، تر و خشک و کودک و بزرگسال و زن و مَردِمان را درگیر سازد ادامه داشته باشد.. با این تَفاوت که اینبار تَمامی اَرضِ خدا، پهنه ی فُرود خواهد بود.. .

و در حالات خوشبینانه تَر اینکه، کلمات نوید بخش و دهان پر کُنی هَمچو تَکثیرِ فوایدِ و اثراتِ صُلح و پرداختَنِ به حقوقی که همیشه بشر داشته و بنا به صلاحدیدها همچنان از آنها برخوردار نیست، رواج بیشتری یابد.. . امّا در مقابل، سلاح ها متنوع تر گردند و به تبع آن نیز، نحوه و نوعِ کُشتارها خلاقانه تر و مُتنوع تَر شده اند.. . و قُربانیان، هَمه از اقشاری که در سیاستبازی ها، دَخل چندانی نداشته باشند انتخاب می شوند و خود کمک شایانی در خرید و فروش و مبادله اسلحه قلمداد می شوند.. آنهم بنحوی که اگر مثلا روزی 70 الی 80 نفر در سراسر جهان با آخرین نوع اسلحه کشتار نشود، به  شدت بروی قیمتهای پیشنهادی تاثیر گذار باشد.. . و شاید این روزها شیطانِ لَعین، بیکارتر است از همیشه..، چراکه انبوهِ این سَگانِ بی قلّاده ی دَست آموز، کارِ خویش را بخوبی آموخته اند. ..

نوشته شده توسط ن.بهبودیان/ تابستان 95