ایدئولوژی پنهان
دست نوشته های ناپیوسته ی ن. بهبودیان
ایدئولوژی پنهان
دست نوشته های ناپیوسته ی ن. بهبودیان"حصر قلم".. به کوشش دوستان، داستان دارد امروز...
حصر ِ قلم: The Pen in Deck
می خوانید:..." ما محصول ِ مُشترک ِ آن دو بُزرگْ ، چشم و چشمه هایمان وصلْ به آن دو
مَـــحصولی را نیز مُشترکیــم با قَلَمِ مان ؛ محصول ِ مشترک ِ این دو کوچَکْ
دست و قلم ( قَدَم بماند برای ِآخر ِکارْ) ..."
نویسنده: هایـــــکو
مــِـــــــداد ِ کــوچَــــک
(در صورت تمایل برای خواندن متن اصلی، به روی لینک زیر کلیک نمایید:)
خاطره ای تصویری...
به نام خدا
..( ? Where is my middle aged man)..
...Ok! We find him
..(!I'm Free, ...But no)..
باز شد..، دست، همان دست است...
اما قلم، نه!
..(Motion Remembership)..
خاطره تصویری یعنی.. بخشی از خاطراتت که اگر زمانی دلت براشون تنگ بشه، بتونی ببینیشون!
(بروی تصویر کلیک نمایید تا وارد خاطره من شوید)
سفر بخیر
..(Your Gift)..
The Power Of Love
Gabrielle Aplin
..(Some Text From Past)..
روند ضد هارمونیک
به نام خدا
فاجعه از آنجا آغاز می شود که سازی ناکوک در نیم پرده ای کوتاه، غیر هارمونیک عمل می کند و ملودی را به گند می کشد.. نت نواخته شده، بلافاصله شنیده می شود و کنترل ضدی هم وجود ندارد از برای تصحیح خطا.. قریحه ی مفسر موسیقیایی شنونده همیشه، زودتر عمل می کند و هر گونه تلاش برای طبیعی جلوه داده شدن ریتم در جریان، بیهوده است.. از سر نو نواختن قطعه مخدوش نیز مشکلی را حل نمی کند، خطابه هم نیست که اگر به درازا کشید موثرتر افتد..
پس بهتر آن است که همچو توموری بنشسته بر مغز دفترچه نت آنرا پذیرفت و دم هم نزد... بیایید دعا کنیم رهبر ارکستر حواس چندان جمعی نداشته باشد. با مستمعین می شود کنار آمد.. آنها هر اتفاق خارج از برنامه را جزء برنامه تلقی خواهند نمود...
گاهی اتفاق می افتد که در سمفونی بزرگ زندگی وقفه ای ایجاد می شود.. و ضرب آهنگ، گم می شود و در اغلب موارد همه چیز از یک "نت خام" شروع می شود... یک نت، که ممکن است از رعشه ی بی مورد بند آخر انگشت دستت متولد شده باشد، نواخته... به خود می گویی کاش دستم می شکست و غرور نوازندگیم، ساده به زیر کشیده نمی شد...
مولودی ناخواسته بنام دیلینگ یا باااام، چه فرقی دارد..، که "لا دیز" باشد یا "فا، بمل"... اما من ترجیه می دهم "لا" باشد، همچو خون اوی مثبت، قابل پیوند و هزار صورت... اندوه و شادی را توامان دارد.. خلاصه بهتر است از سایر موارد...
فکرش را که می کنم، هنوز درد می کند این بند آخر انگشت.. تصور می کنم شکسته باشد... کلاویه ها اما می خندند!!
نوشته شده توسط ن.بهبودیان /پاییز 94
ملودی اثر
نام اثر: All By Myself
از اینجا تا آنجا در هشتاد روز
از شما عزیزان دعوت بعمل می آورم به لمس دستان جنوب
http://mrmemar.com/category/architecture
نوشته ث. سهرابی (همسرم)