مرد کثیف

به نام خدا

مرد که باشی، اغلب بیماری بزرگی داری بنام غرور..

عشقت این می شود که سیگارکشان، کوچه های بلند و خلوت را وجب کنی.. بی مقصد و بی خیال...

کارت این می شود که صدای خویش را بیاندازی در هنجره زخم آلوده موتور سیکلتی لکنته و مماس با حریم آدمها بتازی این اسب تازی آهنین را..غمت هم نباشد برادر که این تفریح، هر چه هراس انگیزتر باشد امتیازی دارد بیشتر.. و مجوز ورود شما شاید، به رگه های غیرت عمیقتر.

وضع و حال مادیت هم اگر خوب بود و احیانا اتومبیلی هم داشتی گران، خوب می شود. فانتزیت آن می شود که حرمت شکنانه بفشاری آن پدال نکبت را پیش پای این و آن.. از قلم مینداز و شرم هم نکن برادر! اگر ناغافل یکی از آن ریحانه های گذرگاه، خواهر خودت از آب درآمد... سرت را همچنان بالا نگاه دار.. چراکه نا سلامتی کماکان مردی هنوز. چیزی بگو..، او هنوز کُلّیت تو را باور دارد.. تکیه گاهی سست مباش برایش.. غیرت کن! شرم شاید...

مرد که باشی دلایل مختلفی خواهی داشت، برای پشت گرمی و آسودگی خیال و تبرئه..! چراکه در این سرای آلوده به تبعیض و غیظ، همه چیز به نفع تو تنظیم و قانونگذاری شده است، دلهره به خود راه مده که برای قوام رشد سبیل مردانه ات مضر است.. پس تا می توانی عذر تقصیر دار و محکوم کن که همگان غیر از تو بدند شاید، بد... که دیوارهای کوتاه تر از تو روزی با دستان توانمند تو ساخته شده اند هر یک به منظوری.. راه ترقی گاه آسان شدنیست، پس خرج کن.. تو توانمندی، بخر علم را.. بلند کن آن عَلَم وزینِ خوبان را به وقت عزا.. ای مشایع نمادین امام شهید، ای دروغ مجسم که واژه ی تظاهر بر مسلکت همچو شیطان بر بدکاره ها سجده می کند!.. ایمان هم خریدنیست باور کن! عزت و اعتبار پوشالیت را هم پشت آن ژست مردانه پنهان کن.. بوتیک ها را یک به یک درنورد.. شخصیت تو، جایی میان همین کت و شلوارهای مارک جای گرفته است.. غریبی نکن، برش دار.. عوض شو.. تو او هستی! تو دیگر بزرگ شده ای .. مگر نه اینکه وقت کار است؟.. خود را و افکار خود را تکثیر کن بر مغزهای رایگان از جنس خودت.. که بازار مردان مرد، گرم است امروز.. تا تعریف مردانگی چه باشد.. مثل خود را ایجاد کن که تو به گفته خود، خالق هر آنچه غیر از خدای هستی.. در پی خود راه بیانداز صفوف طویل توله ها را که به هر پارس ... صبر کن...!!!  بیا و برای دقایقی هم که شده، غرور را کنار بگذار و امروز با آن سیگار روشن جایی نرو... شاید داستان اینگونه که من خیال می کنم نباشد.. مردانگی چیز دیگریست شاید... گاه طریق خطا، با تفکری بجا اصلا پیموده نمی شود.. پس بیشتر راجع به خودت فکر کن...

اما یک چیز کوچک را هم از قلم مینداز برادر.. هیچوقت!

همیشه زنی هست که بار کوتاهی های تو را مردانه به دوش کشد.. . وگرنه دوام تو همچو عصاره خشک مسهل، بر لیوانها کوتاه باشد و بد منظره . . .!!

پس تمام موفقیت های احتمالی را هم ننویس به پای خودت، نیمه ی تو بخشی از وجود توست و اگر مرد به تنهایی قادر بود تمامی انتظارات خداوند را از هستی، تحقق بخشد هرگز در کنار وی زنی مشایعت نمی کرد او را...

(تو تنها نیستی)

نوشته شده توسط ن.بهبودیان/ پاییز 94